Acampa 2017

Acampa arranca con forza e moita ilusión

O evento que reivindica a paz e o dereito a refuxio comeza con afluencia masiva das organizacións e colectivos implicados na xustiza social.

Acampa arranca con forza e moita ilusión
Acampa. Día 1. Xoves mañá (1)
Acampa. Día 1. Mito, de Ecodesarrollo Gaia.

A xornalista Patricia Simón, da que mañá publicaremos a entrevista que concedeu a Entre Nós, di que Acampa demostra que “a cidadanía organizada é capaz de dedicar tempo e talento para pór en evidencia que a clase política está a desobedecer o mandato, porque a maioría social pide que se axude aos refuxiados”.

Así arrancou esta mañá Acampa, coas cousas ben claras e os pequenos cambios de última hora nun evento que move moita xente e pretende remover conciencias. O obxectivo explícito desde o primeiro día, segundo repetiu Xosé Abad, coa camiseta vermella, “un voluntario máis”, dixo o home que soñou con un día así, luminoso e con todos eses persoeiros aí, escoitando antes de poñerse a falar, e que sigue soñando con que eses poderes, tan amplamente representados esta mañá, sexan quen de cumprir un dos soños de Acampa: que se axude aos refuxiados.

Acampa. Día 1. Xoves mañá (Xosé Abad)

Decenas de organizacións que fan bandeira da loita pola xustiza social estaban alí. Os partidos da esquerda clásica e renovada, o PSOE, o BNG, Esquerda Unida, Podemos, os máis pequenos, Vangarda Obreira, que repartía panfletos; os sindicatos, as organizacións non gobernamentais (Aire, Ecos do Sur, SOS Racismo, Ecodesarrollo Gaia…), movementos de emerxencia coma a Rede Galega de Apoio ás Persoas Refuxiadas, movementos con pouso, Amnistía Internacional, a CRMH cunha tenda doutros campos, dos campos franceses de hai oitenta anos. Vellos coñecidos da rúa. Xente que comparte espazos transitorios.

Acampa. Día 1. Xoves mañá (Aire)

Outro dos soños de Acampa e chegar a converterse nun espazo perenne, “de colaboración, intercambio de información, debate e acción conxunta”, como pide Abad. Para que esa cidadanía organizada siga tendo forza cando rematan as eleccións.

Amah Matar e Leticia, inseparábeis, escoitaban a Abad, e aplaudían. El falará o sábado da súa experiencia como refuxiado nos campos gregos. Hoxe, a primeira versión do horror das guerras chegou da man dos fotógrafos, das poderosas imaxes de Javier Bauluz, por exemplo, que mudaron a cara dos Cantóns. Houbo festa pola mañá, globos vermellos que estouparon en honra dos ausentes, os refuxiados. E o programa chegará esta mesma noite ás Cunchiñas (22.00 horas, coa proxección de fotos de Juan Medina e Sergi Cámara).

Acampa. Día 1. Xoves mañá (Ecos)


 

Acampa arranca con forza e moita ilusión